"What we are to our inward vision, and what man appears to be sub speciae aeternitatis, can only be expressed by way
of myth. Myth is more individual and expresses life more precisely than does science."
Carl Gustav Jung

Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2014

Ασσασίνοι: Η Συνωμοτική Αδελφότητα του Ισλαμικού Κόσμου

Ασσασίνοι: Η Συνωμοτική Αδελφότητα του Ισλαμικού Κόσμου

Ο Χασάν ιμπν Σαμπάχ, ή «Γέρος του Βουνού», και οι κήποι του Αλαμούτ, όπως τους περιγράφει ο Μάρκο Πόλο
«Εσείς έχετε την κόκα-κόλα, εμείς έχουμε τον θάνατο» Μουλάς Ομάρ
Οι Ασσασίνοι, ή Χασασίνοι, οι εκτελεστές (από το αραβικό χασισίν = αυτοί που καπνίζουν το χασίς) ήταν οι στρατιώτες του Χασάν ιμπν Σαμπάχ, γνωστού και ως ο «Γέρος του Βουνού». Την πρώτη «ιδιοκτησία του επίγειου Παράδεισου» για πολιτική εκμετάλλευση στην ιστορία κατείχε ο Χασάν ιμπν Σαμπάχ, που γεννήθηκε στην Περσία, στην πόλη Κουμ, το 1040μ.Χ. περίπου και, σε νεαρή ηλικία, ταξίδεψε στην Αίγυπτο, όπου, από τους Νταήδες της αίρεσης των Ισμαηλιτών, μυήθηκε στα απόκρυφα δόγματα και έγινε και ο ίδιος Νταής, δηλαδή απόστολος της αίρεσης.
Οι ριζοσπαστικές του ιδέες προκάλεσαν σάλο στην αυλή του Καΐρου και την αποβολή του από τις τάξεις της. Μάλιστα, για να απαλλαχτούν τελείως από την παρουσία του, τον επιβίβασαν σ’ ένα πλοίο και τον άφησαν ελεύθερο στις ακτές της Συρίας. Από εκεί επέστρεψε στην Περσία, όπου το έδαφος ήταν πρόσφορο για την καλλιέργεια των ακραίων ιδεών του. Εκεί συνέστησε μια νέα μυστική αίρεση, σύμφωνα με το υπόδειγμα της αιγυπτιακής.

Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014

Ο Διωγμός των Χριστιανών στην Μέση Ανατολή

Ο Διωγμός των Χριστιανών στην Μέση Ανατολή και το αιματηρό ντόμινο στην περιοχή


Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*
Η πρώτη δεκαετία του νέου αιώνα, με ορόσημο το φθινόπωρο του 2001, σφραγίστηκε από την πανηγυρική «επιστροφή του Θεού» στην ιστορία όσο ποτέ άλλοτε τα νεώτερα χρόνια. Χαρακτηριστικά επεισόδια αυτής της πρώτης φάσης της «σύγκρουσης των πολιτισμών» που ζήσαμε τα προηγούμενα χρόνια ήταν ο πλανητάρχης Μπους και οι χριστιανοσιωνιστές «γκουρού» του, ο «ιερός πόλεμος» των Ταλιμπάν που σόκαραν την ανθρωπότητα, μήνες νωρίτερα από τους Δίδυμους Πύργους, με την ανατίναξη των αγαλμάτων του Βούδα και, τέλος, οι εισβολές των δυτικών νέο-σταυροφόρων στον μουσουλμανικό κόσμο με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα. Η βασική στρατηγική των νεοταξικών ελίτ ήταν στην πραγματικότητα διαρκής πόλεμος για διαρκές εμπόριο: πρώτα καταστρέψτε τους, μετά κατακτήστε τους, τέλος ανοικοδομήστε τους!
Σήμερα, όσοι έσπειραν ανέμους, θερίζουν θύελλες, κατά την δημοφιλή ρήση που βρίσκει συχνά εφαρμογή στην ιστορία. Οι κερδισμένοι από αυτή την δεκαετία δεν είναι μόνο οι «μπάνκστερς», οι μαφιόζοι τραπεζίτες και οι «πριγκήπισσες του 20ου αιώνα», οι μεγάλες πολυεθνικές που εμπορεύονται την καταστροφή. Είναι και οι μουλάδες, οι σεΐχηδες, οι «μαχητές του Ισλάμ» και όλα εκείνα τα ανεξακρίβωτα και ύποπτα «δίκτυα του Αλλάχ», που είδαν να αυξάνεται με εκθετικό ρυθμό η παγκόσμια επιρροή τους. Όχι μόνο δεν διέλυσαν οι ευρωατλαντικοί σταυροφόροι την αόρατη διεθνή «Αλ Κάϊντα», όπως αρχικά μας υπόσχονταν, αλλά ούτε κατάφεραν να αποτρέψουν επιχειρησιακά τα δεκάδες καλοσχεδιασμένα αιματηρά χτυπήματά της, αν δεχτούμε ότι όντως επιχείρησαν. Τώρα οι ανοικτοί λογαριασμοί του ανερχόμενου Ισλάμ με τον χριστιανικό κόσμο και τους συνεργάτες του έχουν πολλαπλασιαστεί και ο κίνδυνος ενός ντόμινο γεωπολιτικής αστάθειας από την Μεσόγειο μέχρι τον Περσικό είναι άμεσα ορατός.

Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2014

Ιωάννης Καποδίστριας: Η Ελβετία ευγνωμονούσα, η Ελλάς δολοφονούσα…

Ιωάννης Καποδίστριας: Η Ελβετία ευγνωμονούσα, η Ελλάς δολοφονούσα…

Πώς ο πρώτος κυβερνήτης του ελληνικού κράτους που εμείς δολοφονήσαμε, συνέβαλε στη δημιουργία του πιο δημοκρατικού, ειρηνικού και ανεπτυγμένου κράτους της γης
Του Γεώργιου Π. Μαλούχου
1831. Η Ελλάδα έχει μόλις την προηγούμενη χρονιά γίνει κράτος, έπειτα από μια επανάσταση που είχε αρχίσει δέκα χρόνια πριν και που διήλθε μέσα από τεράστιες περιπέτειες, σχεδόν αποτυγχάνοντας. Τώρα, όμως, έχει, για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της αποκτήσει σύνορα, διεθνή αναγνώριση και χτίζει τις πρώτες της δομές. Μέχρι που, μια μέρα σαν τη σημερινή, στις 27 Σεπτεμβρίου του 1831, με το παλαιό ημερολόγιο της εποχής, ο πρώτος κυβερνήτης της χώρας, ο Ιωάννης Καποδίστριας, πέφτει νεκρός από μία σφαίρα στο Ναύπλιο. Μια κακοδαιμονία που οι επιπτώσεις της φτάνουν, θα μπορούσε κανείς να πει, ακόμα μέχρι και σήμερα, ξεκινά για το νέο τόπο.

Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2014

Δημιουργία ή εξέλιξη; Μέσα απο την οπτική γωνία των οσίων Γερόντων της εποχής μας


Δημιουργία ή εξέλιξη; Μέσα απο την οπτική γωνία των οσίων Γερόντων της εποχής μας
Μια συμβολή στο τεράστιο ερμηνευτικό πρόβλημα της Γένεσης μέσα από τη βιβλική κειμενική παράδοση και τη χαρισματική οπτική των ηγιασμένων γερόντων Πορφυρίου, Παϊσίου και Ιωσήφ
του φιλολόγου - θεολόγου Κωνσταντίνου Νούση
Τα βιβλικά κείμενα είναι θεόπνευστα (Β’ Τιμ. γ’ 16) και για τον λόγο αυτόν τα ενέταξε στον Κανόνα της θεολογίας, της λατρείας και της ζωής της η Εκκλησία του Χριστού. Την ίδια ώρα, όμως, είναι πρωτίστως και κατεξοχήν θεολογικά συγγράμματα και όχι επιστημονικές πραγματείες. Πάνω στο σημείο τούτο έχουν δημιουργηθεί τα μύρια όσα προβλήματα και οι παρεξηγήσεις με την επιστήμη πάνω στο επίπεδο μιας άγονης και σκληρότατης αντιπαράθεσης, στην οποία απαντώνται αφενός η ανώριμη και απαράδεκτη αντιεπιστημονική στάση και απαξίωση των αγνωστικιζόντων και αθρήσκων και αφετέρου η άκυρη και άκοσμη απολογητική πολεμική διάθεση των θεολογούντων και των κληρικών. Οι επαμφοτερίζουσες εμμονικές τάσεις, αμφιθυμικές αντιδράσεις και προκαταληπτικές διαθέσεις των μεν εναντίον των δε, στην τελική δεν ωφελούν προς καμία κατεύθυνση, αμαυρώνουν τον διάλογο και σκιάζουν τις ειλικρινείς και έντιμες προθέσεις και προσπάθειες ενίων και τις όποιες δυνατότητες προσέγγισης της αλήθειας των εν λόγω πραγμάτων.

Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2014

Τα μυστήρια... της «Μικρής Μητρόπολης» των Αθηνών


Τα μυστήρια... της «Μικρής Μητρόπολης» των Αθηνών
Δίπλα στην Μητρόπολη Αθηνών για περισσότερα από 800 χρόνια ένα μικρό εκκλησάκι στέκεται αγέρωχο και επιβλητικό, απεικονίζοντας την περίπλοκη σχέση μεταξύ των Βυζαντινών ναών με τα απομεινάρια του ελληνικού και ρωμαϊκού πολιτισμού. Πρόκειται για τον ναό Αγίου Ελευθερίου  - Παναγίας Γοργοεπήκοου, όπου όλοι όσοι μένουμε στην Αθήνα έχουμε περπατήσει δίπλα του, κάποιοι τον έχουμε επισκεφτεί για να ανάψουμε ένα κερί, και πολλοί περισσότεροι έχουμε καθίσει στα μαγαζιά που βρίσκονται παραπλεύρως του μικρού ναού για ένα πρωινό ή βραδινό καφεδάκι. Πόσοι όμως από εμάς έχουμε παρατηρήσει την εξωτερική επιφάνεια του ναού που αποτελείται από ένα ανεπανάληπτο «κολάζ» 90 ετερόκλητων αναγλύφων; Πόσοι έχουμε παρατηρήσει την Λήδα να κάθεται πάνω σε κύκνο, που είναι ο Δίας μεταμορφωμένος; Πόσοι έχουμε παρατηρήσει το γυμνό σάτυρο ανάμεσα σε δύο σταυρούς; Πόσοι έχουμε παρατηρήσει τα Ελευσίνια Μυστήρια, και πολύ περισσότερο πόσοι έχετε παρατηρήσει τον ανάστροφο σταυρό που κοσμεί την νότια πλευρά; 

Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014

Κρυπτοσοσιαλδημοκρατία και καπιταλισμός ή Αταξική κοινωνία και Ουμανισμός;


Κρυπτοσοσιαλδημοκρατία και καπιταλισμός ή Αταξική κοινωνία και Ουμανισμός;
(Ρεφορμιστική αποανάπτυξη ή Ουμανιστική Αποκαπιταλιστικοποίηση;)
Γράφει ο Κώστας Λάμπος
[Πηγή: Ανιχνεύσεις, 19/09/2014]
Στο δρόμο προς την ισοκτησία και την Άμεση Δημοκρατία
Μια αληθινή δημοκρατική κοινωνία, μια κοινωνία που θα κυβερνάται από την γενική βούληση, απαιτεί ισότητα ιδιοκτησίας, τέτοια ώστε κανένας πολίτης να μην μπορεί ποτέ να γίνει τόσο πλούσιος, ώστε ν’ αγοράζει άλλον, και κανένας τόσο φτωχός, ώστε η ανάγκη να τον κάνει να πουληθεί”.
Ζαν Ζακ Ρουσσώ
Όλες οι ιστορικές μορφές κοινωνίας, ταξινομούνται με το κριτήριο της σχέσης της κοινωνίας ως σύνολο με τα εκάστοτε κύρια μέσα παραγωγής και εξ’ αυτού διακρίνονται σε κοινωνίες ισοκτησίας-κοινοκτημοσύνης στις οποίες όλοι εργάζονται για κοινό σκοπό και ο παραγόμενος πλούτος ισοκατανέμεται ανάλογα με τις ανάγκες, ή σε κοινωνίες ατομικής ιδιοκτησίας, παραλλαγές της οποίας αποτελούν η ταξική, η εταιρική, η κρατική και η λεγόμενη ‘δημόσια’ σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομίας ιδιοκτησία, όπου η παραγωγή και η κατανομή των αγαθών αποφασίζεται από τους ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής σε βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας.
Οι σοσιαλδημοκράτες, παλιοί και ‘νέοι’ και οι λεγόμενοι ‘ελευθεριακοί’ αλλά και οι αυτοαποκαλούμενοι αναρχικοί, μάταια αναζήτησαν μια τρίτη μορφή κοινωνίας, ένα ‘τρίτο δρόμο’, που τάχα ‘θα συνδυάζει το σοσιαλισμό με το φιλελευθερισμό’, δίνοντας σ’ αυτόν ονόματα όπως «συμμετοχική δημοκρατία», «ελεύθερος συνεταιρισμός»1, «αντεξουσιαστικός σοσιαλισμός»2, «ελευθεριακός κομμουνισμός», ακόμα και αυτοδιεύθυνση3. Στην ιστορική διαδρομή της η ανθρωπότητα απόκτησε πολλές εμπειρίες και το συμπέρασμα που βγαίνει είναι πως δεν υπάρχει κανένας τρίτος δρόμος, όπως και δεν μπορεί να υπάρξει παρθενογένεση.

Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2014

«Σοβιετικά Φαντάσματα» - «Soviet Ghosts»

«Soviet Ghosts»

Τα κτίρια «φαντάσματα» της σοβιετικής περιόδου: Η ερευνήτρια Rebecca Litchfield ταξίδεψε στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, τράβηξε φωτογραφίες και έγραψε ένα βιβλίο για τα κτίρια – φαντάσματα, τα μνημεία και τα απομεινάρια αυτής της εποχής με τίτλο «Soviet Ghosts». Το εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι αρκετά από αυτά έχουν μείνει όπως ακριβώς ήταν αρκετές δεκαετίες πριν, έχοντας αφεθεί βέβαια στην εγκατάλειψη και την αποσύνθεση. Ωστόσο, ακόμα στέκονται επιβλητικά για να θυμίζουν μία σημαντική εποχή για την ανθρωπότητα που ανήκει πλέον στο παρελθόν. Σε όλα τα κτίρια φανερώνονται οι τάσεις της αρχιτεκτονικής και της τέχνης που αναπτύχθηκαν εκείνη την περίοδο,  η φιλοσοφία της χρήση των δημόσιων χώρων ως ιδεολογικών εργαλείων και η αισθητική του σοσιαλιστικού ρεαλισμού.
Buzludzha, Βουλγαρία: Ένα τεράστιο κτίριο στη Βουλγαρία που θυμίζει την πυγμή εκείνης της εποχής. Το μεγάλο αμφιθέατρο είναι διακοσμημένο στα πρότυπα της τέχνης που αναπτύχθηκε εκείνη την περίοδο, ωστόσο τώρα είναι εντελώς παρατημένο.
Soviet Hospital, Γερμανία: Χτισμένο το 1898 ήταν το νοσοκομείο για το στρατιωτικό προσωπικό κατά τη διάρκεια του πολέμου. Σε αυτό είχε νοσηλευτεί και ο ίδιος ο Αδόλφος Χίτλερ μετά από έναν τραυματισμό του. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου ήταν το μεγαλύτερο στρατιωτικό νοσοκομείο έξω από την ΕΣΣΔ. Μετά την πτώση του τείχους έχει αφεθεί στην εγκατάλειψη.

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2014

8 επιστημονικές έρευνες που αποδεικνύουν ότι η συνείδηση διαμορφώνει το υλικό πεδίο

8 επιστημονικές έρευνες που αποδεικνύουν ότι η συνείδηση διαμορφώνει το υλικό πεδίο

Σύμφωνα με τον Nikola Tesla, την ημέρα που η επιστήμη θα αρχίσει να μελετά τα μη φυσικά φαινόμενα θα έχει μεγαλύτερη πρόοδο μέσα σε μια δεκαετία από αυτή που σημείωσε σε όλους τους προηγούμενους αιώνες της ύπαρξής της. Προκειμένου να κατανοήσουμε την αληθινή φύση του σύμπαντος, πρέπει να σκεφτόμαστε με τους όρους της ενέργειας, της συχνότητας και των δονήσεων.
Η επιστήμη έχει καλύτερα αποτελέσματα όταν βρίσκεται σε αρμονία με τη φύση. Με αυτά τα δύο μαζί ενωμένα, έχουμε τη δυνατότητα να ανακαλύψουμε τεχνολογικές γνώσεις που μπορούν να βγουν στην επιφάνεια μόνο όταν η συλλογική συνείδηση είναι έτοιμη να τις αγκαλιάσει.
Η συνειδητότητα αποτελεί έναν σημαντικό παράγοντα επίτευξης της αλλαγής στον πλανήτη. Οι θετικές σκέψεις που στέλνουμε, όπως η αγάπη, η ίαση, η προσευχή, η καλή πρόθεση, έχουν ισχυρή επιρροή σε αυτό προς το οποίο τις κατευθύνουμε. Οι έννοιες αυτές μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε μαζική κλίμακα, όπως για παράδειγμα σε ολόκληρη την ανθρωπότητα που έχει έναν κοινό στόχο για να αντιμετωπίσει πολλαπλά προβλήματα, αλλά και σε μεμονωμένες καταστάσεις όπως συμβαίνει στην καθημερινή μας ζωή.

Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2014

Et In Arcadia Ego

Et In Arcadia Ego

Nicolas Poussin Et in Arcadia Ego
Η Αρκαδία στη φιλοσοφία και λογοτεχνία
Με αναφορά τους κλασσικούς χρόνους η Αρκαδία είναι συνυφασμένη με την ειδυλλιακή φύση, αλλά συγχρόνως και με τις θεμελιώδεις αξίες του ανθρωπισμού. Μέσα από το πέρασμα των αιώνων - και ειδικότερα κατά τον Διαφωτισμό και την Αναγέννηση - ο Αρκαδικός Μύθος έμελλε να επηρεάσει βαθιά την ευρωπαϊκή κουλτούρα, δημιουργώντας φιλοσοφικά, λογοτεχνικά και καλλιτεχνικά ρεύματα που αποτελούν τη βάση του ευρωπαϊκού πνεύματος και πολιτισμού.
Από την αρχαιότητα η Αρκαδία ήταν γνωστή σαν μια ιδιαίτερα ορεινή και δυσπρόσιτη χώρα, γεμάτη κοιλάδες και λαγκαδιές που περιβάλλονται από ψηλά βουνά. Οι κάτοικοί της ήταν κυρίως βοσκοί προβάτων και αιγών, ένας λαός αγροτικός και τραχύς που ζούσε  απλοϊκά και ξέγνοιαστα μέσα στη φυσική ευφορία των κοιλάδων και των βουνών. Σύντομα όμως ο τοπικός πολιτισμός ήλθε να συνδεθεί με τα τοπικά παραδοσιακά τραγούδια, όπως και με το παίξιμο του αυλού, συνήθεια που οι Αρκάδες απέκτησαν κατά τη διάρκεια της βοσκής. Την τάση αυτή ενσάρκωνε εξ' άλλου ο ντόπιος θεός Πάνας. Ήταν αυτός που σύμφωνα με τη μυθολογία ανακάλυψε τον ομώνυμο αυλό, που τον αποτελούσαν επτά μη ισομήκη καλάμια ενωμένα  με κερί και σπάγκο.

Χαλίλ Γκιμπράν – “Ο Τρελός”


Χαλίλ Γκιμπράν – “Ο Τρελός”

Van Gogh Starry Night

Οι Εφτά Εαυτοί
Στην πιο ήσυχη ώρα της νύχτας, καθώς ήμουν ξαπλωμένος και μισοκοιμισμένος, οι εφτά εαυτοί μου κάθισαν μαζί και έτσι κουβέντιαζαν ψιθυριστά.
Ο Πρώτος Εαυτός:
Εδώ, σε αυτόν τον τρελό, κατοίκισα όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς να κάνω τίποτα παρά να ανανεώνω τον πόνο του την ημέρα και να ξαναδημιουργώ την θλίψη του τη νύχτα. Δεν μπορώ να αντέξω άλλο την μοίρα μου, και τώρα επαναστατώ.
Ο Δεύτερος Εαυτός:
Η δικιά σου μοίρα είναι καλύτερη από την δικιά μου, αδελφέ, γιατί μου δόθηκε να είμαι ο χαρούμενος εαυτός αυτού του τρελού. Γελώ το γέλιο του και τραγουδώ τις χαρούμενες ώρες του, και με τριπλο-φτερωμένα πόδια χορεύω τις φωτεινότερες σκέψεις του. Εγώ θα έπρεπε να επαναστατήσω ενάντια στην κουρασμένη μου ύπαρξη.

Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2014

«Ζούμε σ’ ένα matrix… η ανατροπή είναι ζήτημα χρόνου»

«Ζούμε σ’ ένα matrix… η ανατροπή είναι ζήτημα χρόνου»

Συνέντευξη του Μάνου Δανέζη στην Μαριάνθη Πελεβάνη
[Πηγή: Το Περιοδικό, 04/05/2014]
Επίκουρος καθηγητής Αστροφυσικής, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει δημοσιεύσει δεκάδες άρθρα στον Τύπο, εκατοντάδες επιστημονικές εργασίες, διαθέτει ένα πλούσιο συγγραφικό έργο βιβλίων Φυσικής, Αστροφυσικής Ιστορίας και Φιλοσοφίας των Θετικών Επιστημών αλλά και κοινωνικού ενδιαφέροντος. Τα τελευταία χρόνια οι ρηξικέλευθες απόψεις του γίνανε γνωστότερες από τις τηλεοπτικές σειρές «Το Σύμπαν που αγάπησα» και «Έτσι βλέπω τον κόσμο» στην ΕΤ3, όπου υπήρξε (μαζί με τον Δρ Ε. Θεοδοσίου) παρουσιαστής και επιστημονικός υπεύθυνος. Παρακολουθώντας τον, δεν ξέρω να σας πω αν είναι «ταπεινο-εκκεντρικός», «φευγάτος», ή και υπερ-ευφυής ως επιστήμονας αλλά σίγουρα βαδίζει στον δικό του ρυθμό, προσπαθώντας να μας αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο. Ο λόγος για τον Μάνο Δανέζη.

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2014

Κρουστά: Οι Μουσικοί του Νείλου / Percussions: The Musicians of the Nile

Κρουστά: Οι Μουσικοί του Νείλου / Percussions: The Musicians of the Nile

«Οι Άραβες είναι πιο κοντινά αδέρφια μας από τους (Βορειο-κυρίως) Ευρωπαίους. Έχουμε πιο πολλά να μοιραστούμε μαζί τους, είναι πιο κοντά σ' εμάς»
Το Ισλάμ δεν είναι σε καμία περίπτωση έτσι που το παρουσιάζουν. Αναφέρομαι στην πεμπτουσία του. Έχει και μεγάλη Σοφία και Φιλοσοφία. Δείτε το σαν Κουλτούρα της περιοχής της Μέσης Ανατολής, κυρίως, & θα καταλάβετε, μην κολλάτε στο θρησκευτικό & θρησκοληπτικό. Απλώς, πάντα υπήρχαν & θα υπάρχουν στην Ιστορία οι επιτήδειοι που εκμεταλλεύονταν καταστάσεις για να κερδίσουν εξουσία & πλούτο βρώμικο. Θα μου πείτε: “Τζιχάντ;”. Και θα σας απαντήσω: “Σταυροφορίες; Ιερά Εξέταση;”. Ας μη μας τρομοκρατούν με τον κάθε φανατικό που χρηματοδοτούν οι ίδιοι που μας τον παρουσιάζουν & τον κατηγορούν, στη συνέχεια, παριστάνοντας τους “καλούς”, ενώ προσπαθούν να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους, χρησιμοποιώντας τη δυστυχία των ανθρώπων. Το Ισλάμ, κι ο Αραβικός Πολιτισμός, πιο συγκεκριμένα, έχουν επιδείξει εξαιρετικά υψηλά επιτεύγματα & σε εποχές που ο υπόλοιπος Κόσμος ζούσε μέσα στο απόλυτο σκότος. Δείτε για παράδειγμα την ευγένεια & τη λεπτότητα του “Αλ Άνδαλους” (Ισπανία), που, εκτός των άλλων, διέσωσε & μετέφρασε αμέτρητα έργα της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, που διαφορετικά θα είχαν καταστραφεί ολοσχερώς, θα είχαν εξαφανιστεί.

Ο συγγραφέας – κατάσκοπος του βρετανικού στέμματος

Ο συγγραφέας – κατάσκοπος του βρετανικού στέμματος


1. Ο τυχαίος ταξιδιώτης
Στις αρχές του 1952 ο Λόρενς Ντάρελ αποβιβάστηκε στην Κύπρο «με μοναδικό σκοπό να αγοράσει ένα σπίτι και να ζήσει εκεί»· τον Αύγουστο του 1956 κυριολεκτικά «το βάζει στα πόδια» και, ουσιαστικά, εξαφανίζεται από τον ελληνικό χώρο.
Το 1957, ο Ντάρελ εκδίδει τα Πικρολέμονα, προϊόν της τελευταίας εμπειρίας του σ’ αυτό το χώρο, που είναι ταυτόχρονα και μια προειδοποίηση για το τι πρόκειται να υποστούν οι Κύπριοι, οι Cyps όπως περιφρονητικά τους αποκαλεί, οι «άτακτοι νησιώτες», οι «αρκετά βλάκες», αν συνεχίσουν να διεκδικούν την Ένωση με την Ελλάδα και την αυτοδιάθεση.
Την ίδια χρονιά του απονέμεται το βραβείο Duff Cooper και το βιβλίο διαδίδεται παγκοσμίως ως η πιο «πιστή και αμερόληπτη» ματιά της Μεγαλονήσου «τα ταραγμένα χρόνια του 1953-1956», την εποχή που ο αγώνας της Κύπρου για να απαλλαχτεί το βρετανικό ζυγό εκφράζεται με τα όπλα.

Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2014

Καργάκος: Στην Αμφίπολη μπορεί να υπάρχει νεκρόπολη

Καργάκος: Στην Αμφίπολη μπορεί να υπάρχει νεκρόπολη

Την εκτίμησή του ότι ο τάφος στην Αμφίπολη δεν αποκλείεται να είναι του Μεγάλου Αλεξάνδρου επαναλαμβάνει σε συνέντευξή του στο nooz.gr ο ιστορικός Σαράντος Καργάκος, ο οποίος διατυπώνει κι άλλες υποθέσεις ενώ εξηγεί γιατί τα ευρήματα στο λόφο Καστά είναι τόσο σημαντικά.
[Πηγή: nooz.gr, 11/09/2014]
Συνέντευξη στην Έλλη Κομνηνού:
Ερ.: Διατυπώσατε την εκτίμηση ότι ο τάφος στην Αμφίπολη δεν αποκλείεται να είναι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Πως οδηγηθήκατε σε αυτήν την υπόθεση;
Απ.: Πριν από πολλά χρόνια γύρω στο 1996 δημιουργήθηκε ένας θόρυβος σχετικά με την εύρεση τάφου του Αλεξάνδρου στην όαση Σίουα, αλλά οι ανασκαφές εκεί δεν απέδωσαν και τότε διατύπωσα τις ενστάσεις μου και τις αντιρρήσεις μου με τρόπο ευπρεπή γιατί δεν επιτρέπεται να θίγουμε έναν επιστήμονα ακόμα κι αν σφάλει στα συμπεράσματά του.
Τότε μου γεννήθηκε για πρώτη φορά η ιδέα ότι ο τάφος του Μ. Αλεξάνδρου ή το κενοτάφιό του πρέπει να αναζητηθεί στη Μακεδονία αφού δεν υπάρχουν ενδείξεις στην Αίγυπτο. Διότι στην Αίγυπτο έχουν γίνει αλλεπάλληλες ανασκαφικές έρευνες.

Αμφίπολη: Όταν το περίφημο λιοντάρι ήρθε στο φως

Αμφίπολη: Όταν το περίφημο λιοντάρι ήρθε στο φως


Ο Λέων της Αμφίπολης μετά την συναρμολόγησή του

Σπάνιες φωτογραφίες από ένα βιβλίο που δεν μεταφράστηκε ποτέ!

Κατά τον Πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο, Έλληνες στρατιώτες παρατήρησαν την ύπαρξη μαρμάρων μέσα σε θάμνους της δυτικής όχθης του ποταμού Στρυμώνα και ξεκίνησαν οι πρώτες έρευνες στην περιοχή από αρχαιολόγους...
Ενα βιβλίο του συγγραφέα Oscar Broneer που εκδόθηκε το 1941 αλλά δεν μεταφραστηκε ποτέ στα Ελληνικά περιέχει σπάνιες φωτογραφίες από την εύρεση του επιβλητικού γλυπτού σε κομμάτια στις όχθες του Στρυμώνα καθώς και από την κατασκευή του μνημείου του.

Wilhelm Reich: Αντιμέτωποι με τη Συγκινησιακή Πανούκλα



Wilhelm Reich: Αντιμέτωποι με τη Συγκινησιακή Πανούκλα
«Πάντα, σ’ όλη μου τη ζωή, αγαπούσα τα μωρά, τα παιδιά και τους νέους,
κι αυτά το ίδιο πάντα μ’ αγαπούσαν και μ’ ένιωθαν.
Τα μωρά μού χαμογελούσαν γιατί είχα μαζί τους μια βαθιά επαφή και,
πολλές φορές, παιδιά δυο και τριών χρόνων γίνονταν σκεφτικά και σοβαρά μόλις με κοίταζαν.
Ήταν αυτό ένα από τα μεγάλα και ευτυχή προνόμια που είχα στη ζωή μου,
και θέλω να εκφράσω κατά κάποιο τρόπο την ευγνωμοσύνη μου
για τούτη την αγάπη που μου χάρισαν οι μικροί μου φίλοι.
Είθε η μοίρα και ο μεγάλος ωκεανός της ζωντανής ενέργειας, απ’ όπου ήρθαν
κι όπου αργά ή γρήγορα θα επιστρέψουν, να τους ευλογήσουν με ευτυχία, ευδαιμονία κι ελευθερία στη ζωή τους. Ελπίζω να ‘χω συμβάλλει κι εγώ αρκετά στη μελλοντική τους ευτυχία
».
Wilhelm Reich

Robert Anton Wilson: Everything You Know Is Wrong Workshop (Βίντεο)

Robert Anton Wilson: Everything You Know Is Wrong Workshop (Βίντεο)

Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2014

Τα πρωτόκολλα της Νέας Τάξης Πραγμάτων

Τα πρωτόκολλα της Νέας Τάξης Πραγμάτων

«...Αλλά ο κόσμος σήμερα είναι πιο σύνθετος και προετοιμασμένος να δεχθεί μια παγκόσμια κυβέρνηση. Η υπερεθνική κυριαρχία μιας πνευματικής ελίτ και των παγκόσμιων τραπεζιτών είναι σίγουρα προτιμητέα σε σχέση με τον εθνικό αυτοπροσδιορισμό που υφίστατο μέχρι τώρα». (David Rockefeller, πρόεδρος ιδρυτής της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ και της Τριμερούς Επιτροπής, πρόεδρος του CFR, του Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων. Εισήγηση που έκανε κατα τη συνάντηση της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ στο Μπάντεν Μπάντεν το 1991).
«Θα έχουμε μια παγκόσμια κυβέρνηση, είτε σας αρέσει είτε όχι. Το μόνο ζήτημα θα είναι να ξέρουμε αν θα προκύψει απο κατάκτηση ή απο συγκατάθεση».
(Paul Warburg, Χρηματιστής, μέλος του CFR, του Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων).
Ο ιστορικός του μέλλοντος είναι πολύ πιθανόν ότι θα γράφει για την εποχή μας:
«Στο ξεκίνημα του 21ου μ.Χ. αιώνα, ένα πανίσχυρο παγκόσμιο καθεστώς άρχισε να αιχμαλωτίζει με τα ορατά και αόρατα πλοκάμια του ολόκληρο τον πλανήτη. Η Γη μεταμορφώθηκε σταδιακά σε... μία πλανητικών διαστάσεων αόρατη φυλακή με τις πιο εξελιγμένες και εκλεπτυσμένες μεθόδους καταστολής».

«Όχι Μπραζίλια μα Οκτάνα»


«Όχι Μπραζίλια μα Οκτάνα»

Ανδρέα Εμπειρίκου
Όταν διά της πίστεως και της καλής θελήσεως, αλλά και από επιτακτικήν, αδήριτον ανάγκην δημιουργηθούν αι προϋποθέσεις και εκτελεσθούν όχι οικοδομικά, ή ορθολογιστικά, μα διαφορετικά τελείως έργα, εις την καρδιά του μέλλοντος, εις την καρδιά των υψηλών οροπεδίων και προπαντός μες στην καρδιά του κάθε ανθρώπου, θα υπάρξη τότε μόνον η Νέα Πόλις και θα ονομασθή πρωτεύουσα της ηνωμένης, της αρραγούς και αδιαιρέτου Οικουμένης.
Άγνωστον αν η παλαιά, που εκτείνεται προ του ωκεανού στα πόδια του κατακορύφου βράχου που μοιάζει με το Τζέμπελ-αλ-Ταρέκ, άγνωστον αν θα εγκαταλειφθή, ή αν θα υφίσταται καν στα χρόνια εκείνα, ή αν, απέραντη και κενή, θα διατηρηθή ως δείγμα μιας ελεεινής, μιας αποφράδος εποχής, ή ως θλιβερόν μουσείον διδακτικόν, πλήρες παραδειγμάτων προς αποφυγήν. Εκείνο που είναι βέβαιον είναι ότι η Νέα Πόλις θα οικοδομηθή, ή μάλλον θα δημιουργηθή, και θα είναι η πρωτεύουσα του Νέου Κόσμου, εις την καρδιά του μέλλοντος και των ανθρώπων, μετά χρόνια πολλά, οδυνηρά, βλακώδη και ανιαρά, ίσως μετά από μίαν άλωσιν οριστικήν, μετά την μάχην την τρομακτικήν του επερχομένου Αρμαγεδδώνος.

Το Σκάκι, Χόρχε Λουίς Μπόρχες (1899-1986)

Το Σκάκι
Χόρχε Λουίς Μπόρχες (1899-1986)

Ασθενικός βασιλιάς, λοξός αξιωματικός, φρενιασμένη
βασίλισσα, πύργος ευθύς, πολυμήχανος στρατιώτης
απάνω στην ασπρόμαυρη πορεία
ψάχνει ο ένας τον άλλο και συγκρούονται σ’ επίμονη μάχη.
Δεν ξέρουν πως το σίγουρο χέρι
του παίχτη τους ρυθμίζει τη μοίρα,
δεν ξέρουν πως μια τρομαχτική νομοτέλεια
ελέγχει τις αποφάσεις και τη διαδρομή τους.
Αλλά κι ο ίδιος ο παίχτης είναι αιχμάλωτος
(η έκφραση είναι του Ομάρ) μιας άλλης σκακιέρας
με μαύρες νύχτες και άσπρες μέρες.
Ο Θεός κινάει τον παίχτη κι ο παίχτης τα πιόνια.
Μα άραγε ποιος Θεός, πίσω από το Θεό, κινάει το νήμα
της σκόνης και του χρόνου, του ονείρου και της αγωνίας;

(μετ. Δημήτρης Καλοκύρης)